ملاحظات اخلاقی – کاربردی امتناع از درمان

امتناع بیمار از درمان، از نتایج منطقی اخذ رضایت از بیمار است و یکی از حقوق او به شمار می رود، ولی می تواند منجر به آسیب بیمار یا اطرافیان او و نیز خسارت به نظام سلامت شود. در این مقاله مسائل اخلاقی مربوط به مواجهه ی عملی با امتناع بیماران مد نظر قرار گرفته است. امتناع از درمان اشکال بالینی گوناگونی دارد و مواجهه ی صحیح با آن مستلزم درک و افتراق این اشکال است. برخی از اشکال امتناع از درمان مانند احتمال آسیب به شخص سوم، بیش تر ابعاد قانونی دارد و برخی حالات مانند بیمار فاقد ظرفیت تصمیم-گیری، دستورالعمل مشخصی دارد. عمده ترین چالش های اخلاقی در زمینه ی امتناع بیماران دارای ظرفیت رخ می دهد که این مقاله عمدتاً به مباحث کاربردی مرتبط به این گروه اختصاص یافته است. بیش ترین مشکلات این بیماران ناشی از ارتباط نامناسب با درمانگران و هیجانات زودگذر است. درمانگران باید ضمن آمادگی قبلی با این مواجهه، به جز موارد اورژانس حیاتی که درمان بدون رضایت انجام می شود، تا حد امکان موانع امتناع را برطرف کرده و در کسب رضایت بیمار تلاش کنند. در صورتی که موفق به این امر نشدند، ضمن مستند کردن امتناع بیمار، سایر اقدامات درمانی را به او ارائه دهند.